Studio by Francisco Camacho Herrera

FR
Le texte pourrait commencer par : C'est dans la solitude et la quiétude d'un chalet dans les Alpes que l'artiste commence cette série de peintures sur lesquelles il va continuer à travailler à Komplot, transformant l’espace d’exposition en atelier... Prenant pour sujet des éléments qui l'entourent tels que la montagne, un visiteur, un vase, un oiseau... tout autant que des souvenirs photographiés lors de voyages ou juste imprimés dans sa mémoire. Nous pouvons imaginer que chacune de ces peintures est un autoportrait comme suggéré par des proches de l'artiste. Des sujets qui paraissent banal mais qui résonnent dans notre subconscient collectif comme déjà-vu ou entendu alors que notre regard découvre une nature qui nous est commune. Le répertoire de nos souvenirs restitués ici comme des icônes de la vie moderne. A travers l’acte de peindre, l’artiste s’approprie ces objets pour les rendre sujets. Cette pratique picturale est prise comme un hobby par l’artiste qui consacre principalement son temps à des projets artistiques davantage relationnels, sociologiques impliquant d’autres personnes pour leur réalisation. Cette démarche n’est pas dénuée d’une vision romantique de l’art qui, dans ce cas, s’apparente à celle de « l’art pour l’art » à l’opposé de ce que l’on qualifierait d’art social. L’art pour l’art c’est l’expression de l’artiste qui s’identifie et entre en dialogue avec son audience dans les sentiments et la compréhension alors que l’art social répond à des besoins spécifiques dans notre société. 

NL
De tekst zou als volgt kunnen beginnen: het is in de eenzaamheid en de rust van een chalet in de Alpen dat de kunstenaar aan deze reeks schilderijen begint. In Komplot zal hij hieraan vederwerken. De tentoonstellingsruimte verandert in een werkplaats… De onderwerpen zijn elementen die hem omringen zoals een berg, een bezoeker, een vaas, een vogel… net zoveel als herinneringen die hij tijdens zijn reizen fotografeerde of, sterker, gewoon in zijn geheugen zijn geprent. We kunnen ons inbeelden dat elk schilderij een zelfportret is, zoals de naasten van de kunstenaar suggereren. Onderwerpen die banaal lijken, maar tegelijkertijd resoneren in het collectieve onderbewustzijn zoals een déjà-vu of iets wat je hoort, terwijl onze ogen een natuur ontdekken die gemeenschappelijk goed is. Het repertoire van onze herinneringen wordt hier hervat als iconen van het moderne leven. Tegenover de handeling van het schilderen, eigent de kunstenaar zich deze objecten toe en maakt hen tot onderwerp. Deze specifieke praktijk ziet de kunstenaar meer als hobby: het gros van zijn tijd besteedt hij aan meer relationele, sociologische projecten waarbij andere mensen worden betrokken in de realisatie van het kunstwerk. Toch is deze benadering niet Romantisch zoals in vergelijking met “l’art pour l’art”, de tegenstelling van sociale kunst. Kunst voor de kunst is hier een expressiemiddel van de kunstenaar om zich te identificeren en om de dialoog aan te gaan met zijn publiek, gevoelig en met begrip, terwijl sociale kunst voldoet aan specifieke behoeftes in onze samenleving. 

EN
The text could begin with: It is in the solitude and tranquility of a chalet in the Alps that the artist begins this series of paintings on which he will continue to work at Komplot, transforming the exhibition space into a workshop... Taking as a subject elements that surround him such as the mountain, a visitor, a vase, a bird... Just as much as memories photographed during travels or just printed in his memory. We can imagine that each of these paintings is a self-portrait as suggested by relatives of the artist. Subjects that seem ordinary but resonate in our collective subconscious as déjà-vu or heard while our eyes discover a nature that is common to us. The repertoire of our memories restored here as icons of modern life. Through the act of painting, the artist appropriates these objects to make them subjects. This pictorial practice is taken as a hobby by the artist who devotes his time mainly to more relational, sociological projects involving other people for their realization. This approach is not devoid of a romantic vision of art which, in this case, is similar to that of "art for art" as opposed to what one would describe as social art. Art for art is the expression of the artist who identifies and enters into dialogue with his audience in feelings and understanding while social art meets specific needs in our society.