EN

In February 2012 a list of female artists who came in consideration for an Antwerp exhibition was proposed by the NICC to Komplot. The modus operandi chosen by Komplot was to approach this subject from a post-feministic point of view. From this perspective the terms "female" and "artist" are viewed as social categories that incorporate a number of presumptions. Not to forget that “men” define “women” and “non-artists” do it with “artists”.

The inspiration for the curatorial approach for this exhibition is the French magazine 'Art & Décoration', an assembly of ideal words and a conjurer of diverse artistic tendencies, going from Art Nouveau to contemporary design. But it equally evokes a certain number of social presumptions of the feminine sex, from the role of a woman within a house hold to feminine tendencies within the arts.

We have brought the coverage of the magazine in relation with the title of a work by Kati Heck: 'Vast Werk' (2010-11), which consists of seven drawings showing working and not working people, as a response to expectancies concerning an artistic career. That is how the emphasis came to lie on the professional status of the artists taking part in this exhibition. The title of Heck's work makes us think of Jim Jarmush's film 'Permanent Vacation' (1980). It is a notion that challenges production. The title as well as the character of a young loafer in New York, looking for a goal, both allude to the dichotomy underlining this exhibition: permanent work versus permanent vacation.

'Vacanza Permanente' (2006) is also a film by the Spanish underground director Adolfo Arrieta who among others shot 'Las intrigas de Sylvia Couski' (1975) in Paris. He tells the tale of Sylvia Couski who is trying to convince Carmen to take the place of a statue during an exhibition in the Yvon Lambert gallery, in order to revenge on her sculptor husband, all that between a shapeless narratives of transvestites. This can be considered as the last crossing of the gender and artistic presumptions.

FR

En février 2012, NICC propose à Komplot une liste de femmes artistes susceptible de faire partie d’une exposition à Anvers. Comme processus de travail, Komplot choisit de suivre une stratégie d'appropriation qui aborde ce sujet d'un point de vue post-féministe. Selon une approche qui définit « femme » et « artiste » en tant que catégories sociales supposant un certain nombre de caractéristiques propres. Et ce, partant du postulat que le terme « hommes » définit celui de « femmes » et que celui de « non-artistes » définit celui d’« artistes ».

L'approche curatoriale de cette exposition prend pour point de départ le magazine français 'Art & Décoration', assemblage de mots idéal et évocateur de tendances artistiques diverses, allant de l'Art Nouveau au design. Évocateur également d’un certain nombre de caractéristique du genre féminin, du rôle de la femme au foyer aux thématiques féminines dans l'art.

Nous avons mis en relation la couverture du magazine et le titre d'un travail de Kati Heck: 'Vast Werk' (2010-11), sept dessins qui montrent des travailleurs -mais aussi des non-travailleurs-, en réponse aux expectatives concernant une carrière artistique. L’attention s’est donc portée sur le statut professionnel des artistes composant cette exposition. L'intitulé de l’œuvre de Kati Heck évoque le film de Jim Jarmush 'Permanent Vacation' (1980), une affirmation qui conteste la production: non seulement le titre, mais aussi le personnage du jeune flâneur à New York en recherche d'une ligne à suivre ont marqué la dichotomie qui sous-tend cette exposition: travail permanent versus vacances permanentes.

'Vacanza Permanente' (2006) est également un film du réalisateur underground espagnol Adolfo Arrieta, qui a tourné 'Las intrigas de Sylvia Couski' (1975) à Paris. Il raconte l'histoire de Sylvia Couski tentant de convaincre Carmen de prendre la place d'une sculpture à l’occasion d’une exposition à la galerie Yvon Lambert, pour se venger de son mari sculpteur. Tout en y intégrant des récits sur les travestis. Ceci peut être considéré comme le dernier croisement entre les attributions de genre et les fondements artistiques.

NE

In februari 2012 slede het NICC aan Komplot een lijst voor met vrouwelijke artiesten die in aanmerking kwamen voor een Antwerpse tentoonstelling. Komplot koos voor een post-feministische benadering van dit gegeven. Vanuit deze benadering werden de termen "vrouw" en "kunstenaar" beschouwd als sociale categorieën die een reeks vaste eigenschappen met zich mee brachten en werden ze bepaald door de termen "man" en "niet-kunstenaar".

Het uitgangspunt voor de curatoriale benadering van deze tentoonstelling was het Franse magazine 'Art & Decoration', die een assemblage is van ideale uitdrukkingen en uiteenlopende kunststromingen, gaande van Art Nouveau tot design. Toch haalt dit magazine ook enkele eigenschappen van de vrouwelijke sekse naar boven, van de rol van een vrouw in een huishouden tot vrouwelijke thema's in de kunst.

Wij hebben de thema's van dit magazine in relatie gebracht met de tittel van een van de werken van Kati Heck: 'Vast Werk' (2010-11), die bestaat uit zeven tekeningen die de werkende en de niet werkende mens uitbeelden, als antwoord op de verwachtings patronen die de artistiek loopbaan met zich mee brengt. Zo is de nadruk komen te liggen op de professionele statuut van de deelnemende kunstenaars. De tittel van het werk doet denken aan de film van Jim Jarmush 'Permanent Vacation' (1980). Het is een notie die productie in vraag stelt. Zowel de tittel als de rol van de jonge zwerver in New York die opzoek is naar een doel, raken de tweedelige gedachte achter deze tentoonstelling aan: vast werk versus vast verlof.

'VacanzaPermanente' (2006) is evenwel de tittel van de film van de Spaanse underground regisseur Adolfo Arrieta.

Hij heeft ook 'Las intrigas de Sylvia Couski' (1975) in Parijs gemaakt. Waarin hij het verhaal vertelt van Sylvia Couski die Carmen er van probeert te overtuigen om in de plaats van een beeldhouwwerk te gaan staan op een tentoonstelling, zodat ze zich kan vreeken tegenover haar echtgenoot de beeldhouwer. Aldoende vertelt ze ons verhalen over travestieten. Dit kan bezien worden als de laatste kruising tussen de functies van het geslacht en artistieke fundaties.